علاوه بر حضور عزیزان، احساس تعلق داشتن به جمع می‌تواند افسردگی و اضطراب را بهبود دهد.

احساس ارتباط قوی به گروه ـ نه صرفاً به افراد ـ می‌تواند فرد را از افسردگی بیرون بکشد. افراد افسرده از خانواده و دوستان فاصله می‌گیرند و دوست ندارند با افراد جدید ملاقات کنند و مجبور شوند «وانمود کنند» حالشان خوب است. اما پژوهش‌ها حاکی است اگر در این شرایط خود را وادار کنیم به گروهی با حس‌وحال مشابه ملحق شویم یا دوستی را که در افسردگی غرق است به این کار دعوت کنیم، نتایج خوبی خواهیم دید.

الکساندر هسلم که از همکاران عالی‌رتبۀ ما است، به همراه همکاران دیگرش در دانشگاه کوئینزلند دو مطالعه روی بیمارانی که تشخیص اضطراب و افسردگی دریافت کرده بودند انجام داد. بعضی از بیماران به گروهی اجتماعی پیوستند که شامل فعالیت‌هایی مانند خیاطی، یوگا، ورزش و نقاشی بود و تعدادی دیگر به گروه‌درمانی در بیمارستان روان‌پزشکی ارجاع شدند.

نیمی از بیماران که گفتند احساس همانندی خاصی با گروهشان نمی‌کنند، پس از یک ماه همچنان علائم بیماری را داشتند؛ اما تنها کمتر از یک‌سوم افرادی که گفتند با گروه رابطه برقرار کرده‌اند پس از یک ماه همچنان افسرده یا مضطرب تلقی می‌شدند.

نمی‌دانم رابطۀ علی از کدام سو برقرار می‌شود. آیا احساس تعلق به گروه حال افراد را بهتر کرد یا بهتر شدن حال آنها با حضور در گروه کمک کرد آسان‌تر با گروه احساس همانندی کنند؟ با وجودی که حاضر شدن در گروه ـ آن هم زمانی که تنها چیزی که می‌خواهید دراز کشیدن در تخت‌خواب است ـ نیروی قهرمانانه‌ای را می‌طلبد، هم تجربه و هم پژوهش‌ها نشان داده این تلاشی است که ارزش امتحان کردن را دارد.

0 پاسخ

دیدگاه خود را بنویسید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *