پویایی‌های گروه، هنگام نبرد با پاندمی

ژورنال معتبر «پویایی‌های گروه: نظریه، پژوهش، و عمل» به تازگی یعنی در سپتامبر سال ۲۰۲۰ یک ویژه‌نامه با محوریت پاندمی کووید منتشر کرده است که در آن شش مقاله به چشم می‌خورد. مطلبی که ترجمهٔ آن را در ادامه خواهید خواند، مقدمهٔ این شماره از ژورنال است که در آن کریگ پارکز به ذکر نکات اصلی و اظهار نظر درمورد هرکدام از این شش مطلب پرداخته است.

«این روزها، زمانهٔ دوپهلویی برای پژوهشگران گروه است. جهان در آزمون مهیبی قرار گرفته و کسی نمی‌داند چه اتفاقی می‌افتد وقتی که مردم مجبور به تغییر دادن نوع ارتباط روزمرهٔ خود با همهٔ انواع گروه‌ها می‌شوند: گروه‌های اجتماعی، کاری و درمانی. ضمن این که هر روز تعداد بیشتری از مشارکت‌کنندگان اولیه خواستار معافیت از شرکت در باقی‌ماندهٔ مطالعات بالینی می‌شوند و احتمالاً هیچ دانشمندی از جمع‌آوری داده‌ها به شکل کنونی خود خوشحال نیست. اما در عین حال، این شرایط فرصتی فوق‌العاده برای نشان‌دادن اهمیت و کاربرد پژوهش و عمل گروهی فراهم می‌کند. غیرقابل انکار است که اکنون عموم مردم بیش از پیش قدردان نقش گروه‌ها در زندگی خود هستند. بسیاری از شهروندان که قبلاً با مفهوم گروه مجازی آشنا نبودند، در حال حاضر مبانی کار با Zoom یا Skype را آموخته و دریافته‌اند که مشارکت در یک گروه مجازی چیزی بیش از صحبت با صدای واضح در یک میکروفون است. کسانی که محل کار خود را از یک واحد اداری به خانهٔ خود منتقل کرده‌اند، اکنون خوب می‌دانند حل بسیاری از مشکلات در طی مکالمه‌های کوتاه با همکاران در راهروها اتفاق می‌افتد، و یا ورزش‌کردن در خانه جذابیت کمتری نسبت به احاطه‌شدن توسط دیگران در یک باشگاه تناسب اندام دارد. جدا افتادن از گروه‌ها منجر به رواج پدیده‌ای موسوم به روزهای مات یا Blursday شده است، یعنی ناتوانی در تشخیص این امر ظاهراً ساده که امروز چه روزیست!»

«در کل، مقالات این شماره از ژورنال تعدادی از یافته‌ها را برجسته می‌کند: مارماروش و همکارانش اولین مقالهٔ این شماره را با یک تز جذاب آغاز می‌کنند: تمایل طبیعی افراد به جمع‌شدن در گروه‌ها، هم عامل اصلی گسترش ویروس است و هم می‌تواند در اوقات استرس آرامش ایجاد کند. به عبارت دیگر، از یک سو مداخله‌ای که قصد دارد احتمال بیماری فیزیولوژیکی را کاهش دهد، احتمالاً به افزایش بروز بیماری روانی کمک کرده است، و از سوی دیگر گروه‌ها پتانسیل قابل توجهی برای کمک به افراد در جهت بهبودی از شوک روحی و روانی ناشی از پاندمی دارند. مقالهٔ بعدی به قلم فورسیت و همکارانش به این موضوع اشاره دارد که تفکر گروهی ممکن است عدم تبعیت ظاهراً غیرمنطقی برخی افراد را از توصیه‌های بهداشت عمومی توضیح دهد. هولتز و همکاران در مقالهٔ سوم این شماره اظهار داشته‌اند روان‌درمانی گروهی یک مداخلهٔ موثر است، اما ما نیاز به تحقیقات بیشتری داریم تا بفهمیم این روش وقتی بصورت آنلاین انجام می‌شود دقیقاً چگونه کار می‌کند. مقالهٔ چهارم شمارهٔ اخیر به قلم براون و همکاران، نتیجه می‌گیرد یک مداخلهٔ مدیریت عاطفی ممکن است به گروه‌های کاری مجازی کمک کند تا عملکرد بهتری داشته باشند. مقالهٔ پنجم به قلم مولر و همکاران، به این می‌پردازد که نحوه‌ای که اعضای یک گروه محیط مجازی خود را ادراک می‌کنند، می‌تواند بر کیفیت کار گروهی آنها تأثیر بگذارند، و بیان می‌دارد شراکت در محیط کار مجازی امروزه مستلزم درک مشترکی از فن‌آوری‌های مورد استفاده است. مقالهٔ ششم هم که به قلم واینبرگ و همکاران نوشته شده، درمورد چالش‌ها و احتمالات پیش‌ روی گروه‌درمانی آنلاین در پاندمی کووید بوده و قبلا در همین سایت ترجمهٔ مفصل آن ارائه شده است.»

«بحران کنونی دیگرباره به ما یادآور شده گروه‌هایی که به آنها تعلق داریم روی سلامت روان و بهره‌وری ما اثرگذارند، همچنین نیاز به یک سرمایه‌گذاری علمی و تخصصی گسترده‌تر در حوزه‌های درک و استفاده از گروه‌ها را خاطرنشان کرده است. این امر نه تنها پژوهش‌های حوزهٔ گروه‌درمانی را به جلو می‌برد، بلکه بر سیاست‌های بهداشت عمومی نیز پرتو افکنده و ظرفیت سازگاری و امکان رشد ما را در همه‌گیری‌های کنونی و آینده افزایش خواهد داد.»